Het herstel gaat langzaam dit keer. Afgelopen weekend ging het weer wat beter met de maag. Maar door de dip in het bloed is Lise erg moe en futloos. Daarom krijgt ze maandagochtend een bloedtransfusie. Hier knapt ze zienderogen van op. Maandagnacht krijgt ze echter hoge koorts. En dan kom je gelijk in het “voor-alle-zekerheid-protocol” terecht. Diverse kweken van bloed, urine, ontlasting, keel, neus moeten uitwijzen of er iets meer aan de hand is. En er wordt direct gestart met een breed-spectrum-antibiotica. En voor je het weet ben je weer dagen of zelfs een week verder voordat je naar huis mag.
We zijn nu in afwachting van alle uitslagen. Al hebben we zelf helemaal niet het gevoel dat er ‘meer’ aan de hand is. Morgen en vrijdag mogen we wel naar het Radboud voor de scans. Alleen daarna moeten weer terug naar GZG. We hopen van harte toch nog voor zaterdag of op zaterdag naar huis te mogen. Samen thuis. Het is het ons ‘groot geluk’ van dit moment.
NB Lise doet het echt fantastisch. Ze klaagt niet, zeurt niet. Is soms wel eens verdrietig omdat ze puck, femke, papa en vriendinnetjes mist, en terecht! Maar voor de rest is ze elke dag weer vol verwachting van wat er gaat komen. Maandag zei lise; “weetje mama, woensdag is mijn geluksdag, want op TV komen Tita Tovenaar, sinterklaasjournaal en ziekenhuis serie.” Wat heerlijk dat je van geluk spreekt in deze situatie!