Een berichtje van Alex en mij. We zijn er samen even tussenuit geweest naar New York. Twee dagen. En wat voor dagen. Gisterenmorgen nemen we om 11.00 de trein. Om 12.15 stappen we uit in een van de grootste wereldsteden. Beduusd kijken we in de lucht. Jeetje, wat een gebouwen en wat hoog. En wat is het hier drrrrrruuuuuukkkkkkkkk. Massa’s mensen, rijen gele taxi auto’s. Even later verplaatsen wij ons met hen richting het centrum van Manhattan. Alex heeft zijn droomhotel gereserveerd, het Chelsea. Een ‘Rock en Roll’ hotel waar vele bekendheden hebben gewoond en zijn verbleven. Helaas wordt dit later voor ons een vervelende ervaring, maar daarover dadelijk meer.
We hebben ons voorgenomen dat alles OK is deze 2 dagen. Dat we doen waar we zin in hebben, geen vooropgezet plan. Van een paar ex new yorkers hebben we wat tips gekregen die we proberen mee te pikken. Die middag dwalen we een beetje in wijken buiten het centrum. Voor het avondeten hebben we gereserveerd in het beste steakrestaurant van new york en er wordt zelfs gezegd van Amerika (Peter Luger). We konden er alleen nog om 4.45 of 9.45 pm terecht. Ze serveren hier dry aged biefstuk. Na het slachten laten ze het vlees rijpen, 30 dagen lang. Dit maakt het vlees botermals. En lekker dat het was! In de tijd dat wij ons eten hebben gegeten zagen we andere tafels al 2x van gasten wisselen. Zo snel eet een Amerikaan. Of in ieder geval zo langzaam eten wij. De ober moest er ook om lachen, but we didn;t bother him. Om 7.00 staan we buiten en hebben zin in de avond. We krijgen vleugels; we wandelen de Brooklyn Bridge, gaan naar Ground Zero, naar Time Square met zijn bakken licht van videowalls en neonlichten. We lopen terug via broadway en besluiten, nadat we even naar het hotel gaan om onze tas af te zetten, nog een afzakkertje gaan pakken in een hippe uitgaanswijk (west village meat district). Op weg naar buiten komen we BN-er ‘van Velzen’ tegen! Om 22.30 zijn we in de industrieele afgelegen wijk aan het water met de meeste geweldige design kleding winkels en super mooie restaurant, bar en clubs. We merken dan toch dat we wel heel moe zijn en besluiten op tijd weer naar het hotel te gaan. Om 24.00 terug op de kamer komen we tot de afschuwelijke ontdekking dat onze tas er niet meer staat. De reistas van Alex met zijn kostbare camera, de paspoorten, huissleutel Meredith Street, boekje met alle prive gegevens en net gekochte schoentjes voor Femke is weg. VRDMM! Deur was op slot en het is weg. Uurtje later staan we met cops op de kamer die willen weten of we echt de kamer op slot hebben gedaan. En of we de tas echt niet in een taxi hebben achtergelaten. De technische recherche komt nog kijkje nemen en er wordt Complaint Report opgemaakt. De volgende dag zullen ze naar bewakingsvideo kijken, maar nu moeten we maar gaan slapen. In het boekje van Alex staat het adres in Philadelphia, creditkaart- en bankgegevens voor het geval dat er een portemonnee wordt gestolen. Toch maar even met visa bellen, ze blokkeren de internet betalingen. We krijgen een andere kamer aangeboden maar kunnen daar ook nauwelijks slapen. Vanmorgen zijn we vroeg op. We bellen met politie voor report no., de verzekering en met het Nederlandse Consulaat want hoe komen we aan nieuwe paspoorten. Beneden krijgen we van hotelmanager de bewakingsvideo’s te zien en dat is echt shocking. Wij verlaten om 22.30 het hotel. Om 23.00 komen 2 mannen die direct de lift pakken naar de 8e verdieping. Ze lopen linea recta naar onze afgelegen kamer en maken met een sleutel! de deur open waarna ze met onze tas weer naar buiten komen. Hoofd gebogen voor de camera’s. Dit zijn georganiseerd professionele criminelen. Zo zeker en doeltreffend. De hotelmanager adviseert ons om de sloten in Philadelphia z.s.m. te laten vervangen aangezien ze de sleutel en onze thuisgegevens ook hebben.
Om 11.30 staan we op de stoep bij het Nederlandse Consulaat en hebben we 1 uur om alles rond te krijgen. Volgens het meisje wat ons helpt gaat dat niet lukken want we moeten ook nog pasfoto’s laten maken, paar blokken verder. Poeh, exact 12.30 stappen we het gebouw uit met de mededeling dat over 2 a 3 weken de nieuwe paspoorten per post arriveren. Ondertussen is ons slot in Philadelphia vervangen en heeft opa voor de zekerheid onze laptop opgepikt. Gelukkig hebben we de foto’s van de camera recent nog geupload op onze computer. Maar daar mag dan nu ook niets mee gebeuren nu we de camera en geheugenkaartjes kwijt zijn.
We vinden het sneu voor onszelf. Even 2 dagen eruit. Lise en Femke grote lol in het hotel bij opa en oma. En wij samen tijd voor ons zelf en genieten van het moment in deze wereldstad. Dit is dus ook New York, (sh)it happens. Het was zo’n bijzondere dag gisteren en we hadden totaal niet gerekend op deze drastische wending. We besluiten te blijven en gaan naar Central Park. Prachtig park met rotspartijen, meren, grasvelden en veel mensen. We gaan liggen en komen bij van alle drukte vannacht en vanmorgen. Als we in het hotel onze kleine koffer oppikken blijkt de tas gevonden tussen het vuilnis. Schoentjes voor Femke en nog wat kleinigheden zitten er nog wel in.
Ondanks de grote pech, spanningen en vermoeidheid zijn we toch blij dat we New York hebben gezien. En was het fijn ‘thuiskomen’ in het rustige Philadelphia met 2 blije meisjes .
Lise 